Het duurt soms even voor het stof neergestreken is nadat je het hebt doen opwaaien. Rust en regelmaat helpen om de hectiek een plaats te geven. Ik heb het gevoel dat dit zeker gegolden heeft voor de jongste editie van de Iepen Fryske Kampioenskippen Skūtjesilen. Een editie die zonder twijfel de aanzet is voor veel goeds.

Aan het begin van de IFKS is het gebruikelijk om gezamenlijk de ambities uit te spreken. Inmiddels was ik eraan gewend geraakt dat hierin de voorzichtige zinssnede; ‘we varen om te leren en laten we proberen het leuk te hebben’ voorafging aan een veilige ambitie voor een aardige klassering. Deze keer was anders. Al gauw ging de woorden ‘ik wil voor de eerste plaats gaan’ over het voordek van het volgschip. Na een korte bespreking van wat dit praktisch betekende was het beklonken. Wij zouden als eerste de sluis van Lemmer binnenvaren. Ik wist natuurlijk dat het schip goed op orde was en dat de bemanning vaardig is, maar het uitspreken van de woorden ‘eerste plaats’ zorgde ook voor grote druk. Telleurstelling lag op de loer. Bij Hindeloopen bewezen wij gelukkig dat ons vertrouwen in onszelf terecht was. Met een eerste plaats bewezen we dat toernooiwinst haalbaar was.

Al gauw bleek ook dat het ons niet gegeven zou worden. Hoewel onze gedoodverfde concurrenten uit Goutum, het voormalige skûtsje de Reuzen, de eerst dagen wat achterbleven was ons duidelijk dat Andries Brouwer ook dit jaar weer een kanshebber was voor de eerste plaats. Daarnaast bleek dat ook de andere schepen in de vloot niet hadden stilgezeten. It Abbegeaster Skūtsje hadden we al in het oog als een sterke concurrent, maar ook de Lutgerdina Smeltekop bleek plots mee te dingen voor het podium. Daarnaast kwam Sander Meeter van de Vriendschap, met wie wij vorig jaar in een bloedige strijd om de twee plaats aan het kortste eind trokken, ook dit jaar weer hard te strijden om zijn broer, Pieter Meeter (adviseur Goutum), het eremetaal te ontzeggen.

De hele week bleven we eerste staan, ondanks het uitblijven van meer dagoverwinningen. Tijdens de dagen voeren we op scherp om na de wedstrijden verrast te worden door een borrelhap gemaakt door onze fantastische Hannah en Eline voor tijdens de nabespreking. De schippers van ons volgschip, Cos en Wouter, deelden tips om de start te verbeteren en brachten ons veilig naar onze nieuwe bestemming. Iedere feesttent in Friesland bood ons plek om in een walm van Sonnema Berenburg en pils de strijdbijl met andere teams te begraven en nieuwe vriendschappen aan te gaan. Aan tafel van het volgschip werden daarna nog een meidengeheim gedeeld, een aluminiumhoed gemaakt, of een dronken traan gelaten. Een cyclus van spanning, plezier, en ontlading.

Dit ritme hield aan tot op zaterdag 26 augustus bij Lemmer de ontknoping zou plaatsvinden. Hier moest de eerste plaats verdedigd worden. Voor het oog van de veertig vrienden die als genodigden op ons volgschip meevoeren moesten wij het de Goutumers gaan ontzeggen. Om onze ambitie waar te maken was niets minder dan de dagoverwinning voldoende.

Met harde windvlagen, striemende regen en twee keer een algehele valse start bleek het deze keer niet in de sterren te staan. Ik kan niet ontkennen dat bij mij een gevoel van teleurstelling overheerste toen wij de finishlijn passeerden. Het had binnen handbereik gelegen. Al terugvarend leek dit de teneur te zijn. Totdat werd opgemerkt; ‘We hebben wel degelijk een fantastisch toernooi neergezet’! Met een tweede plaats bewijzen wij eens te meer dat de Nije Dei een schip van formaat is. Als tweede van onze klasse lagen wij in de sluis van Lemmer. Boven de vlaggen van onze sponsoren wapperde de Friese vlag, fier geheven in de top van de mast. Een mooi gezicht voor de vele aanwezigen.

Met dank aan ThomasVaer en Skydrone Sloten voor de prachtige foto´s!